Montaż systemu wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła w domu zamieszkanym jest zazwyczaj podstawową częścią procesu termomodernizacji budynku.
Po dokładnym zaizolowaniu ścian, wymianie okien i pozbyciu się wszystkich mostków termicznych oraz całkowitej zmianie elewacji budynku, ostatnim krokiem do posiadania nowoczesnego, energooszczędnego i zdrowego domu jest instalacja działającej przez cały rok wentylacji, która zapewni dodatkowo niemałe oszczędności na kosztach ogrzewania.
Podstawową częścią wykonania instalacji wentylacyjnej w domu zamieszkanym jest dokładne zaplanowanie przebiegu trasy poprowadzenia instalacji.
Ogromną rolę spełnia tu wybór takiego instalatora, który posiada już doświadczenie w montażu instalacji wentylacyjnych.
Przed podjęciem jakichkolwiek działań niezbędna będzie co najmniej jedna wizyta inżyniera w budynku i ocena czasu trwania i rodzaju poszczególnych etapów prac.
Niezbędne również jest – podobnie jak ma to miejsce w domach nowobudowanych – wykonanie projektu wentylacyjnego, który pozwoli nie tylko zaplanować, gdzie znajdzie się centrala wentylacyjna, ale także dobrać urządzenie, które zapewni nam odpowiedni poziom wentylacji i komfort przy optymalnych kosztach użytkowania.
Projekt dokładnie określi również, jak będą poprowadzone przewody na wszystkich kondygnacjach, jaką będą miały długość i średnicę. Wszystko to zapewni finalnie dostateczną wymianę powietrza we wszystkich pomieszczeniach w domu.
Instalacja systemu wentylacji mechanicznej oznacza również konieczność wykonania prac związanych z ukryciem przewodów wentylacyjnych.
Wiąże się z przebudową w miejscu, w którym przebywają ludzie i gdzie najczęściej się już mieszka. Interesującą alternatywą tradycyjnego rozwiązania polegającego na rozprowadzeniu nowych kanałów do wentylacji mechanicznej w całym domu jest wykorzystanie części istniejących kanałów wentylacji grawitacyjnej i wstawieniu do nich kanałów z tworzywa sztucznego.
Metoda ta pozwala na praktycznie bezinwazyjne rozprowadzenie instalacji z poddasza na niższe kondygnacje i eliminuje problem maskowania.
Jedyne prace kamuflażowe, jakie w takim wypadku pozostają do zrobienia, to zatynkowanie i pomalowanie otworów na anemostaty umiejscowionych na murowanych kanałach wentylacji grawitacyjnej.
Udaje się to wykonać jednak tylko w tych domach, które posiadają nieużytkową izolowaną przestrzeń na poddaszu, a w nim dostęp do kominów wentylacji grawitacyjnej, które w innych przypadkach zostają po prostu zaślepione.
Wpięcie do istniejących kanałów wentylacji grawitacyjnej.
Idealnie, gdy inwestor decydujący się na montaż wentylacji w domu zamieszkanym, posiada zdjęcia instalacji jeszcze przed położeniem tynków i wylaniem posadzek.
A tych instalacji pod tynkiem może być sporo: grzewcza, wodna, kanalizacyjna, elektryczna, centralnego odkurzacza, alarmowa, rozprowadzenia ciepła z kominka.
Gdy nie ma żadnej informacji o przebiegu instalacji pod tynkiem, konieczne jest wykonanie tzw. odkrywek, tzn. odkuć tynku w celu sprawdzenia, co kryje się pod spodem. Koniecznością jest również kucie miejsc pod kanały wentylacyjne, ewentualnie zdejmowanie części podłóg.
Przygotować się także należy na usunięcie wyposażenia pomieszczeń: sprzętu i mebli z miejsc przeznaczonych na prace montażowe.
Ekipa montażowa będzie potrzebowała też dodatkowego miejsca, gdzie będzie przygotowywała materiały, cięła rury – może to być na przykład garaż lub część innego pomieszczenia.
Nagrodą za trud zainstalowania rekuperacji jest komfort wentylacyjny oraz niższe rachunki za ogrzewanie (nawet do 50%).
Całą instalację w domu zamieszkanym można przeprowadzać przez cały rok, nawet w siarczyste mrozy – całość wykonujemy przecież w ogrzewanym domu.
Ponieważ miejsca na poprowadzenie instalacji właściwie nie ma i należy je w całości wygospodarować, instalację w domach zamieszkanych warto zrobić w oparciu o nowoczesne systemy kanałów polietylenowych, które zajmują stosunkowo niewiele miejsca w porównaniu do tradycyjnych kanałów okrągłych opartych na kanałach stalowych Spiro.
Aby uniknąć prowadzenia długich poziomych końcowych odcinków instalacji, które trudno zabudować, możliwe jest montowane tzw. dyszy nawiewnych, które mogą być montowane np. w ścianie nad drzwiami wejściowymi do pomieszczenia, a obejmują swoim zasięgiem całe pomieszczenie.